اثر دفعات خوراک دهی روی قابلیت هضم، تولید و ترکیب شیر در گاوهای شیرده: متاآنالیز و متارگرسیون

هدف از این مطالعه بررسی اثر دفعات تحویل جیرۀ کاملاً مخلوط‌شده روی قابلیت هضم در کل دستگاه گوارش، تولید و ترکیب شیر در گاوهای شیرده با استفاده از روش‌های متاآنالیز و متارگرسیون بود. در این مطالعه از 14 آزمایش شامل 25 مقایسۀ آماری بین گروه‌های آزمایشی (دفعات خوراک‌دهی بیشتر) و شاهد (دفعات خوراک‌دهی کمتر) که شرایط لازم برای متاآنالیز را داشتند، استفاده شد. داده‌ها با استفاده از روش اندازۀ اثر در نرم‌افزار STATA/SE آنالیز شدند. افزایش دفعات خوراک‌دهی در روز، مادۀ خشک مصرفی را کاهش داد (تفاوت میانگین وزن‌داده‌شده = 134/0‒ کیلوگرم در روز)، اما اثری روی تولید شیر نداشت. سطح علوفۀ جیره و روزهای شیردهی، منابع ناهمگنی تفاوت میانگین استانداردشدۀ مادۀ خشک مصرفی بودند. در این متاآنالیز دفعات خوراک‌دهی بیشتر اثری بر غلظت چربی شیر و غلظت و تولید پروتئین شیر نداشت. افزایش دفعات خوراک‌دادن، قابلیت هضم الیاف را بهبود داد (تفاوت میانگین وزن‌داده‌شده = 663/5 درصد). نتایج متارگرسیون تک‌متغیره نشان داد که افزایش دفعات خوراک‌دهی در جیره‌های با سطح غلات بالا باعث بهبود قابلیت هضم الیاف گاوهای شیرده شد، اما در جیره‌های با سطح علوفۀ بالا باعث کاهش هضم الیاف شد. به‌طورکلی، تحویل جیرۀ کاملاً مخلوط‌شده با سطوح مساوی از کنسانتره و علوفه، سه بار در روز در مقابل یک بار، مادۀ خشک مصرفی را کاهش داد ولی روی تولید شیر اثری نداشت.